فرزند عزیزم ...

فرزندم

فـــــــرزنــــد عــــزیـــــزم:

آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی،

اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم و یا نتوانستم لباسهایم را بپوشم

اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است ؛

صبور باش و درکم کن...

یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم...

برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم...

وقتی نمیخواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نکن..

وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم ، با تمسخر به من ننگر!

وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند، فرصت بده و عصبانی نشو..

زمانی که میگویم دیگر نمیخواهم زنده بمانم و میخواهم بمیرم،عصبانی نشو ...

از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم ، خسته و عصبانی نشو...

وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند ، دستانت را به من بده...

همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار من برمیداشتی....

یاریم کن همانگونه که من یاریت کردم..

کمک کن تا با نیرو و شکیبایی ِ تو این راه را به پایان برسانم...

" فـــرزنـــد دلـــبـــنـــدم،دوســـتــــت دارم "